پماد زاروند درمان عفونت ناشی از زخم دیابت

عامل به وجود آمدن عفونت ها در بدن باکتری ها هستند و از ان طرف  آنتی بیوتیک ها داروهایی هستند که با عفونت ها مبارزه می کنند.

آن ها باکتری ها را از بین می برند و از شیوع آن ها جلوگیری به عمل می آورند. آنتی بیوتیک ها داروهایی قدرتمندی هستند که اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرند، جان انسان ها را نجات می دهند.

متاسفانه معمولا بیماران به درستی از آنتی بیوتیک ها استفاده نمی کنند و همین امر می تواند باعث بروز مشکلات بسیاری شود.

درجه ۱ و ۲ زخم پای دیابتی

بیمارانی با عفونت های ضعیف و متوسط می توانند به شکل سر پایی و با کمک آنتی بیوتیک های خوراکی و مواردی نظیر سترپتوکوک و استافیلوکوکوس اورئوس درمان میشود.

از طرفی دارو هایی همچون سفالکسین، دیکلوساسیلین، آموکسی سیلین یا کلیندامایسین را می توان بدین منظور استفاده کرد.

اگر عفونت استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی ‌سیلین (MRSA) در یک بیمار تشخیص داده شود می توان از آنتی بیوتیک زخم پای دیابتی همچون کلیندامایسین، تریمتوپریم-سولفامتوکسازول، مینوسیکلین یا لاینزولید استفاده کند.

اگر میکروب هوازی منفی و یا میکروب های غیر هوازی در فرد شناسایی بشود.

درمان دوگانه دارویی با تریمثوپریم-سولفامسوگزازول به همراه آموکسی سیلین یا کلیندامایسین به همراه یک فلوروکینولون نظیر لووفلوکساسین یا موکسیفلوکساسین پیشنهاد می شود.